Skomentuj 
Podziel się!
Udostępnij
Twittnij
Wyślij
Drukuj
Nowe biodegradowalne, wielofunkcyjne komponenty otrzymane po chemicznym przetworzeniu odpadów glicerynowych, bez ich rozdzielania mogą znaleźć zastosowanie m.in. w branży tworzyw sztucznych.
Najszerszym obszarem ich wykorzystywania może być wykorzystanie ich jako środków powierzchniowo czynnych używanych m.in. przy produktach gospodarstwa domowego. W tym zakresie mogą być stosowane w środkach czyszczących do miękkich i twardych powierzchni np. do tworzyw sztucznych, metali, szkła, ceramiki.
Jeszcze innym obszarem ich użycia mogą być rozmaite związki antystatyczne w przemyśle tworzyw sztucznych. Chodzi tutaj przede wszystkim o tworzenie emulsji, polimerów perełkowych, pianek, mikrokapsli i pochodnych, a także o środki do oddzielania form na wtryskarkach, do barwienia tworzyw sztucznych i do antystatycznej obróbki tworzyw.
Kolejnym polem ich eksploatacji są inhibitory w przemyśle obróbkowym.
Omawiane biodegradowalne, wielofunkcyjne komponenty nadają się bowiem do zastosowania do i przy tworzeniu cieczy chłodząco - smarującej przy wiórowej i bezwiórowej obróbce metali, a także do środków oddzielających formę, wytwarzania niepalnych, ekologicznych olejów hydraulicznych i hartowniczych, past polerskich, wodozmywalnych olejów i smarów do tłoczenia i ciągnienia.
Występujący od dłuższego czasu wyraźny wzrost cen ropy naftowej, brak jej zapasów, a także perspektywa jej wyczerpania w ciągu najbliższych kilkudziesięciu lat, przyczynia się do wzrostu znaczenia wszelkich kwestii związanych z produkcją biopaliw.
Dla przykładu w Unii Europejskiej kładzie się duży nacisk na rozwój technologii produkcji paliw alternatywnych. Odpowiednie akty prawne określając minimalne ilości biopaliw, które muszą być wprowadzone do obrotu. Zakłada się, że w 2010 r. paliwa powinny zawierać 5,75 proc. biokomponentów, a w 2020 r. już 20 proc. W związku z powyższym w krajach UE prowadzone są prace związane z budową i rozbudową istniejących instalacji do produkcji biopaliw.
Biopaliwa do silników wysokoprężnych otrzymuje się z olejów roślinnych (głównie rzepakowego) metodą transestryfikacji triglicerydów alkoholami alkilowymi, najczęściej metanolem, w obecności katalizatorów kwaśnych i/lub alkalicznych (kwas siarkowy, wodorotlenek sodowy).
W naszym kraju kilkanaście proekologicznych sposobów przetwarzania odpadów gliceryny bez jej drogiego, skomplikowanego rozdzielania opracowała już kielecka firma INWEX. Przy pomocy jej metod otrzymuje się nawet kilkaset nowych produktów o unikalnych właściwościach fizyko-chemicznych przeznaczonych do użycia w wielu gałęziach przemysłu, min branży tworzyw sztucznych.
KOMENTARZE (0)
Do artykułu: Odpady glicerynowe z produkcji biodiesla w przemyśle tworzyw